Umiejętność czekania

Kiedy dziecko umie poczekać zdobywa cenną kompetencję – nie rezygnowania. Nie rodzimy się z tym.

W naszych mieszanych wiekowo grupach młodsze dzieci obserwują starsze, sprawniejsze, czasem z większymi prawami. Wiedzą, że one też za jakiś czas będą to samo potrafiły. W ten sposób uczą się jednej z najtrudniejszych rzeczy: odroczenia w czasie.

Może uczą się jeszcze czegoś: że nie tylko ostateczna gratyfikacja się liczy, ale przyjemny może być sam proces dochodzenia do tego na czym nam zależy, przyjemne może być czekanie.

Umiejętność odroczenia ze spokojem świadczy o sile i zrównoważeniu. Jest w niej pewność, że „potrafię”, „nauczę się”,”nie zrezygnuję”. To świetny fundament.